Bir dönem güvenlik gerekçesiyle maden projelerinin giremediği Doğu ve Güneydoğu dahil Türkiye’nin her bir yanında maden kuşatması ve buna karşı direniş var. Masalsı köyler, ormanlar, verimli topraklar, su kaynakları… Ülkeyi yönetenler için hiçbiri, şirketlerin kârından önemli değil gibi.
İran Cumhurbaşkanı Pezeşkiyan, kuraklık uzarsa başkenti tahliye etmek zorunda kalabileceklerini söyledi. Türkiye’de de yağışlar son 52 yılın en düşük seviyesinde. İklim değişikliği mutfaklardaki yangını da körüklüyor, dünyada siyasal değişiklikler de getiriyor.
Belgrad Ormanı, kafeler, otopark projeleri ve “gençleştirme” adı altında kesilen ağaçlarla tehdit altında. Ormanda toplanan çevre örgütleri ve İstanbullular, “Belgrad Ormanı sahipsiz değildir” uyarısı yaptı ve rant çalışmalarının durdurulmasını istedi.
Kuraklık, zirai don yetmezmiş gibi Karadeniz’de fındık çiftçisinin başı kahverengi kokarca ile de belada. Tarımsal pandemi yaşatan, insanlarda huzur bırakmayan, günde 30 kilometre gidebilen ve çok hızlı üreyen kahverengi kokarcalar, Marmara Bölgesine de yayılıyor. Peki neden durdurulamıyor?
Bozcaada’nın ekolojik belgesel festivali BIFED’de, Türkiye ve dünyadan yönetmenlerin filmleri ada halkı ve festival konuklarıyla buluştu. Gönüllülüğe dayalı bu bağımsız platform, yönetmenler ve ekoloji sorunlarını dert edinenler için alternatif bir anlatım ve fikir geliştirme alanı. Fayn oradaydı.
Bu kış da tıpkı geçen yaz gibi sofralarımızda pahalı ve sağlıksız gıdalar olacak. Peki önümüzdeki mevsimlerde “Ne yiyebileceğiz” diye sormamak ya da soruyu, çok fazla seçenek arasından tercih etmek anlamında “Ne yiyeceğiz”e dönüştürebilmek için ne yapmak gerekiyor?