Dünya fani. Fayn’ın yaşam haberleri, günün ve gündemin ağırlığından sıyrılıp biraz soluk almak, eğlenmek, gülümsemek, kendi küçük evrenimizden çıkıp başka dünyaya ve kendimize biraz dışarıdan bakabilmek için hazırlanıyorlar.
2000’li yılları “nostaljik” olarak adlandırmak ilk bakışta garip gelebilir. Ancak Z kuşağının hayallerini süsleyen dönem tam da o yıllar, üstelik “nostalji” etiketiyle. Peki 2000’lerin üzerini örten bu toz pembe perdenin ardında ne var?
Kuraklık, zirai don yetmezmiş gibi Karadeniz’de fındık çiftçisinin başı kahverengi kokarca ile de belada. Tarımsal pandemi yaşatan, insanlarda huzur bırakmayan, günde 30 kilometre gidebilen ve çok hızlı üreyen kahverengi kokarcalar, Marmara Bölgesine de yayılıyor. Peki neden durdurulamıyor?
Bir kız kardeş, hayata karşı en sağlam yoldaştır. Araştırmalar da gösteriyor: Kız kardeşi olanlar daha mutlu, daha dirençli ve daha huzurlu. Ama bu güçlü bağın ardında çoğu zaman görünmeyen bir duygusal emek de var. Kız kardeşlik, hem sığınak hem mücadele.
Antakya sürekli bir afet bölgesi. Her konuda belirsizlik ve dağınıklık, yasadışı ve plansız inşaatlar, doğal alanların her gün tahribi, denetim eksikliği devam ediyor. Antakya, her güne biraz daha eksik, yorgun ama daha inatçı, dirençli bir umutla başlıyor.
Bir zamanlar Yeşilçam’ın Avrupai yüzüydü, hayatını kaybettikten sonra bir komplo hikâyesinin başrolünde olmaya devam ediyor. Ekim Acun, Filiz Akın’ı “ajan” yapan o söylentilerin izini, romanlardan magazin manşetlerine kadar sürdü.
Kültürel olarak yaşlılık, üretkenliğin ve zevkin dışına atılıyor. 65 yaş üstü insanların kendine ait bir yaşam biçimi olma şansı ellerinden alınıyor. Bu sadece bireysel değil; toplumsal bir erozyonun göstergesi. Yaşlıları hayatın kenarından merkeze taşıyacak yegane şey ise adalet duygusu.