“Gelinin amcasındaaan burma bilezik”li düğünler azaldı. Ve nasıl evlendiğimiz, yaşadığımız toplumsal dönüşüm hakkında çok şey anlatıyor. Bununla da kalmıyor, düğünler sınıfsal, kültürel, dini ya da coğrafi ayrışmaların, değerlerin de işaretlendiği, sembolik yükü ağır pratikler olmaya devam ediyor.
Bazen bir aidiyetin simgesi, bazen bir damgalamanın aracı, bazen de özgürlüğün ifadesi… İlk çağdan modern stüdyolara uzanan dövme tarihi, insanın kim olduğunu anlatma arzusunun mürekkeple yazılmış hikâyesi. Anlamını, taşıyan belirliyor. İşte dünden bugüne dövmenin dalgalı denizlerdeki yolculuğu…
İstanbul’da vapurla seyahat etmek yalnızca bir kıtadan diğerine geçmek değil, şehir içi yolculuk yaparken yürekteki gamı kederi Boğaz’ın serin sularına bırakmak, ferahlamak demek. Çağla Öztek, vapurdan öte birer “yuva” da olan Dolmabahçe, Fenerbahçe ve Paşabahçe’yi yazdı.
Dünyayı artık algoritmaların filtresinin ardından görüyoruz. Raf ömrü kısa bilgi bolluğunun yanında, neyin, nasıl ve kim tarafından sunulduğu da denklemin bir parçası. Bilme ve karar verme süreçlerinin parçalandığı bu ortamda, yurttaşlık ve demokratik katılım da dijital manipülasyonun bir kurbanı.
Turşular kuruluyor, diziler dönüyor, camlar artık örtülüyor. Sonbahar alametleri birer birer kapımızda… Takvimlerden hiç haberimiz olmasa dahi sonbaharın geldiğini ifşa eden, günlük hayatın küçük işaretlerini derledik.
Harfleri tek tek, sabırla öğrenilen ve defterleri süsleyen el yazısı teknoloji çağında yok olma riskiyle karşı karşıya. Geçmişte çocukların ilkokulda edindiği bu becerinin eskide kalması ne demek?
