Feryal Pere
Yıl 2000.
Koca milenyum gelmiş. Aylardan Mart.
Bu kadar üşümem soğuktan olamaz, başka bir derdim var.
Bazı yakınlarım(!) ısrarla akşama çağırıyor. Nefis yemek vaatleri söz konusu.
Saklamaya çalıştıkları sinsi gülümsemelerini elbette yakalıyorum.
Benim programım var. Sinemaya gideceğim. Tek başıma da gidemem…
Gerçekte en yakın ama bu konulara en uzak arkadaşım tamam diyor, “Ben seninle gelirim.”
Seçtiği film de evlere şenlik. Siyah beyaz zavallı film, başka zamanda olsa belki seni sevebilirdim.
Önemliymişsin de çok ama ne adını, ne yönetmeni, ne konuyu hatırlıyorum.
