Toplumda yaşlılara yer yoksa hayata da yok
Kültürel olarak yaşlılık, üretkenliğin ve zevkin dışına atılıyor. 65 yaş üstü insanların kendine ait bir yaşam biçimi olma şansı ellerinden alınıyor. Bu sadece bireysel değil; toplumsal bir erozyonun göstergesi. Yaşlıları hayatın kenarından merkeze taşıyacak yegane şey ise adalet duygusu.