Bugün orta yaşlarını sürenlerin büyük kısmının omuzları, baskı ve yorgunluktan çökkün. Hayal kurmakta zorlanan, yaratıcılığı ve üretkenliği iğdiş edilmiş, stresli bir orta yaş kitlemiz var. Oysa ikinci baharına hazırlanan orta yaşlıların refahı, bütün toplumun geleceğini tayin edebilir.
Eğitim sistemi ilkokuldan, hatta okul öncesinden başlayarak hızla özelleşti. Bugün eğitim, eşitsizlikleri gidermek şöyle dursun, daha da tahkim ediyor. Ne ebeveynler ne de öğrenciler üniversite nizamiyesini daha iyi bir hayatın kapısı olarak görüyor. Hatta aksi geçerli: Dört yıllık zaman kaybı.
Siyasi baskı ve tek seslilik ekrandan ikrah ettiriyor, ama sosyal medya da kayıp cennet değil. Algoritmaların harladığı kutuplaşma, dönüp yine iktidarın işine yarıyor.
“Gelinin amcasındaaan burma bilezik”li düğünler azaldı. Ve nasıl evlendiğimiz, yaşadığımız toplumsal dönüşüm hakkında çok şey anlatıyor. Bununla da kalmıyor, düğünler sınıfsal, kültürel, dini ya da coğrafi ayrışmaların, değerlerin de işaretlendiği, sembolik yükü ağır pratikler olmaya devam ediyor.
