Türkiye’nin yakın tarihi kadın ve çocuk cinayetleriyle sarsılırken, toplum ortak bir eğilim gösteriyor: Tüm bunların ardında gizli bir gerçek, sansasyonel bir gerekçe ya da bir örgüt aramak… Kurguya eğilirken asıl gerçeği kaçırıyor ve hakikatle yüzleşmeyi öteliyor olabilir miyiz?
Normal doğuma teşvik etmek maksadıyla yapıldığı söylenen ama kadın bedenini bir kez daha politikleştiren “annecim başardık” kamu spotu ne anlatıyor? Doğum tercihlerinden devlete ne? Kadınların doğurganlığı üzerinden bedenlerine devlet eliyle yapılan müdahale nereye gidiyor?
Art arda gelen şiddet haberleri nedeniyle kadınlar tedirgin. Evlere kapanıp sinilmeyecek, o kesin ama güvenlik de şart. Biber gazı benzeri yöntemler gerçekten etkili mi? Fiziksel tehdit durumunda kadınlar kendini nasıl savunabilir? Meseleyi henüz şiddetle yüz yüze gelmeden de önlemenin yolu var mı?
Yaratılan verimli korkular üzerimize serpildikçe bizi içe kapanık, sokaktan çekilmiş, insanlar haline getiriyor, izin vermeyelim. En güçlü yanımız, bu sistemli kötülüğün, bizi sokaklara küstüren karanlığın farkında olmak ve bunu kaderimizmiş gibi kabullenmemek. Bu bizim kaderimiz değil.
Kadınlara kamusal hayattan ve ekonomik özgürlükten geri çekilirlerse huzura kavuşacaklarını vaaz eden Batı merkezli sosyal medya akımı trad-wife, nasıl bu kadar popüler oldu? Genç kadınların tercihlerini ne kadar etkiliyor? Türkiye’de örneği ya da alıcısı var mı?
Anadolu’nun zanaatları ile tasarım dilini kendine özgü hale getiren genç tasarımcı Zeynep Ağırbaş, 6 Şubat depremi sonrasında Craft Antakya ile Hatay’daki zanaatkarlara ve Rimmen Kadın Kooperatifi’nin kadın üreticilerine ses oldu.
