23 Nisan’daki İstanbul depreminin ardından, herkes kendisine bir bilim insanı seçip deyim yerindeyse ona bağlanmayı tercih etti. Bu tercihimiz ne kadar doğruydu, güvenilir bilim insanı kimdir ve nasıl tespit edilir? Fayn, uzmanlarına sordu.
23 Nisan’da İstanbul’da yaşanan deprem nedeniyle milyonlarca kişi birbirine ulaşamadı. GSM altyapısı çöktü, mobil internet bağlantısı kesildi. Peki şebekeler neden çöküyor? Afet anlarında bağlantının devamlılığı nasıl sağlanabilir? Alternatif iletişim sistemleri Türkiye’de neden hâlâ yaygın değil?
Tutuklu İstanbul Büyükşehir Belediyesi bürokratları, benim de birlikte çalıştığım, şehircilik alanında yetkinliği kanıtlanmış isimlerdi. Görevlerinden uzaklaştırılmaları, kurumsal deneyim ve hafızanın, daha dayanıklı bir İstanbul ihtimalinin solmasına neden oluyor.
23 Nisan’da İstanbul’da yaşanan 6,2’lik deprem kent sakinlerini korkuttu. Deprem toplanma alanlarının önemi bir kez daha anlaşıldı. Oysa rakamlar yeterli toplanma alanı olmadığını, erişimde de eşitsizlik olduğunu gösteriyor. Kamusal alanlarımız rezidans inşaatı ya da AVM mi oldu?
6 Şubat’ın 2. yıldönümünde değişen bir şey yok. Oysa benzeri acılar yaşamamak mümkün. Naci Görür’e göre, Türkiye’de asıl beka meselesi deprem. Bu konuda en büyük engelimiz zihniyetimiz. Yapılması gereken ilk şey ise, depreme hazırlanma sürecinde devlet, hükümet, yerel yönetim ve halkın birleşmesi.
6 Şubat’tan sonra hayatı değişen pek çok insanın arasında üç isim… 87 saat enkazda kalan Onur Kaba’nın en büyük hayali biyonik bacak. Konteynerde kalan Sibel Yalçın, buradan sonra başını sokabileceği bir ev düşlüyor. Ozan Laleci ise hayat arkadaşı Meral Laleci’nin mezarını arıyor.
