Z kuşağı, kariyerlerinin ilk beş yılında bir işte ortalama yalnızca 1,1 yıl kalıyor. 

Üst kuşaklara gittikçe, bu süre uzuyor. 

Sık iş değiştirme, namı diğer job hopping, pandemiden önceki 20 yıldan beri düşüşte olan çalışan bağlılığının bir çıktısı. 

Günümüzde kariyer basamaklarını tırmananlar, kurum sadakatinden çok kendini geliştirmeye ve geliştiremediği noktada rotayı bir sonraki işe çevirmeye önem veriyor. Bu süreçte de hep daha iyi maaşlar ve daha büyük unvanlar kovalıyorlar. 

Ancak ortada kaçınılmaz bir gerçek var: İş piyasası duruluyor ve yaşam gittikçe pahalılaşıyor. Beraberinde sadece Z kuşağı değil, çalışma hayatındaki bütün jenerasyonlar için kaygılar boy gösteriyor. 

Böylece job hopping yapmak bir risk haline geliyor ve ibre istemeye istemeye de olsa işine sıkı sıkıya sarılmaya dönüyor.