Basketbolda bazen özgüven, birlik ve inanç her şeyin önüne geçer. EuroBasket 2025 de Türkiye için tam olarak böyleydi. Tarihi turnuva, ikincilikle taçlandı. 12 Dev Adam, geçmişteki hayal kırıklıklarını sırtında bir yük olarak değil, bir ders niteliğinde taşıdı.
Çin’de Voleybol Milletler Ligi ile başlayıp Tayland’daki Dünya Şampiyonası'nda sona eren üç aylık maraton, A Milli Kadın Voleybol Takımı’nı tarihinin en büyük başarılarından birine taşıdı. Peki bu maratonda neler oldu, neler bitti ve ufukta neler görünüyor?
Ülke ekonomisi en sıkıntılı dönemlerinden birini geçirirken futbol kulüpleri adeta başka bir dünyada yaşıyor. Rekor bonservis bedelleri, şaşırtıcı transferler, milyon Euro’lar… Yeşil saha ekonomisindeki rakamlara günden güne yeni sıfırlar ekleniyor. Peki, bu değirmenin suyu nereden geliyor?
Bir futbolcunun uzun sakatlığı bazen istatistik biliminin konusu olur. Kaç gün sonra döndü, ne kadar maç kaçırdı? Ya da işin anatomik tarafına bakılır. Sakatlığın etkisini hissedecek mi? Mauro Icardi’nin 281 gün sonra Galatasaray formasıyla Rams Park’a adım atışını böyle anlatmak ise mümkün değil.
Kürek sporuna önyargıyla yaklaştım, tekneye binince hepsi suya düştü. Haliç’in ortasında, kulaç kulaç hafifledim. Kaslar çalıştı, zihin duruldu, ruh yenilendi. “Fış fış kayıkçı” artık sadece bir çocukluk şarkısı değil, bizzat yaşadığım bir deneyim.
Atılan her basketin, golün, pasın, smacın, deparın, kulacın, servisin, volenin en başta bir sportif amaç uğruna değil de kredi kartlarının aylık ekstrelerini ödemek adına gerçekleştirildiğini düşünün. Mecburiyetten elbette. Bu şekilde performans nasıl gelişebilir? Spor ilerleyebilir mi?