İspanya’dan bugünlerde hayranlıkla bahsediliyor. Sadece yemek, insanlar ya da spordaki başarısı değil aşırı sağı engelleyen ve Filistin devletini tanıyan bir hükümet de söz konusu. Ancak bir İspanyol olarak söylemeliyim ki her şey güllük gülistanlık değil.
İsrail, ateşkese gitmek bir yana dursun saldırılarını git gide artırırken Filistin meselesi neden artık tepki çekmiyor? Sebebi yaz rehaveti mi, her gün değişen gündem mi yoksa “Türk tabiatı” bunu mu gerektiriyor?
Suriye’de, süreçte zengin olanlar hariç herkes artık ülkede iç savaş bitsin istiyor. İyi de hangi koşullarda? Hangi aktör neyi kabul edebilir, ya da neye razı olabilir?
Trump’a yönelik suikast girişimi ile birlikte iyice ortaya çıkan bir gerçek var: Artık iki farklı Amerika var. Bu iki Amerika, el ele verip güvene dayalı bir sistemi paramparça etmeye yemin etmiş durumda.
İran’ın yeni Cumhurbaşkanı Mesud Pezeşkiyân, seçmenin “kötüye gidişi durdurma” talebine ne ölçüde yanıt verebilecek? Türklüğü abartılıyor mu? Ona reformcu demek doğru mu? İran dış politikası onun döneminde nasıl seyredecek?
Fransa seçimleri tamamladı. Bu yeni süreçte ülkeyi ne bekliyor? Sol ne yaparak aşırı sağa karşı bir kez daha “baraj” oluşturmuş oldu? RN, bu sürecin gerçek kazananı diyebilir miyiz?
