Sayın Ahlak Bekçisi,

Türkiye’nin köklü üniversitelerinden birinin İktisat bölümünde doktora öğrencisiyim ve bu mektubu size, hayatımın en büyük akademik meydan okuması olan doktora tezimi yazma sürecimde karşılaştığım, beni derinden düşündüren ve etik açıdan vicdanımı rahatsız eden bir mesele hakkında akıl danışmak için yazıyorum.

Tez sürecim, çeşitli kişisel ve akademik nedenlerle uzadı ve ciddi bir zaman baskısı altındayım. Bu baskı, beni günümüz teknolojisinin en çarpıcı aracı olan yapay zekâya yönlendirdi. Ancak hemen belirtmeliyim ki tezin içeriğini bütünüyle yapay zekâya yazdırmıyor, onu çok güçlü ve yorulmaz bir akademik asistan olarak kullanıyorum.

İşte tam olarak ne yaptığımı size tüm şeffaflığıyla anlatmak isterim:

  1. Araştırma ve Veri Toplama: Tezim için gereken literatür taraması ve derinlemesine araştırmaların çoğunu yapay zekâ araçları üzerinden yapıyorum. Bu araçlar, devasa veri tabanlarını, makaleleri ve raporları inanılmaz bir hızla analiz ederek, ilgili bilgileri süzüp bana sunuyor. Bu, müthiş bir zaman kazancı sağlıyor.
  2. Akademik Değer Kontrolü: Topladığım veriler ışığında kendi analizlerimi ve tez bölümlerimi kaleme aldıktan sonra, metinlerimi yapay zekâya sunuyorum. Ona, yazdığım bölümlerin akademik değerini soruyorum. Cevapları doğrultusunda metni düzeltiyor ve yeniden değerlendirmeye sunuyorum.
  3. Tutarlılık ve Argüman Testi: Tezimde kullandığım temel argümanların mantıksal tutarlılığını ve bilimsel geçerliliğini yapay zekâ ile sınamaktan çekinmiyorum. Bazen onunla adeta tartışıyorum. Bu tartışmalar sırasında, bazı konularda yanlış düşündüğümü anlıyorum, bazen de yazdığım argümanların bir doktora tezinde olması gerektiği kadar derinlikli ve akademik olmadığı konusunda beni uyarıyor. Bu uyarılar, metnimin akademik seviyesini yükseltmekte kritik rol oynuyor.
  4. Nihai Onay ve Ekleme: Yapay zekâ, düzeltilmiş metin için “Bu haliyle tamam” diyorsa, yani akademik standartlara uygun olduğunu belirtiyorsa, o metni teze ekliyorum.
  5. Görsel Materyaller: Tezin destekleyici unsurları olan bazı karmaşık grafikleri de yapay zekâya yaptırıyorum. Bu görselleri de hiçbir değişiklik yapmadan tezimde kullanıyorum.

Kuşkusuz, bu yöntem tezimi bitirme hızımı ve kalitesini artırdı. Ancak her geçen gün içimdeki o klasik akademik vicdan sesini daha yüksek duyuyorum: Bu yaptığım ahlaki mi?